పరమేశ్వరా !

పరమేశ్వరా !

ఎదుట ఉన్నా — 

కనలేని కన్నులు,  

పిలుస్తున్నా  — 

వినలేని చెవులు.  

సాక్షాత్ 

ముందు నిలబడి ఉన్నా —  

కైమోడ్చి మోకరిల్లలేని  మూఢత్వం .  

నీవు 

కనుమరుగైతే —  

నీ కోసం, 

నీ అడుగు జాడల కోసం  

నలుదిశలా 

వెతికే అమాయకత్వం నిన్నే  నిందించే మూర్ఖత్వం  .  

శల్య పరీక్షలు తట్టుకునే 

కాళహస్తి తిన్నడు ని కాను,  

మామూలు  మనిషిని నేను,  

ఆకలి దప్పులతో అలమటించే  సాధారణ జీవిని నేను.

ఎవరయ్యా నేను?  

నీకు నేను ఏమౌతాను అని  

కైలాసం వీడి నా కోసం కదలి వచ్చావు.